Pedro* (18) leek het prima voor elkaar te hebben. Hij zat op het vwo, schreef voor de schoolkrant en deed mee aan veel schoolprojecten en uitwisselingen. Toch stortte hij voor de zomervakantie van de vijfde klas in: een burn-out.
Inmiddels is dit bijna twee jaar geleden en zit Pedro thuis. Zijn vwo-diploma heeft hij op zak, maar in oktober is hij met zijn universitaire opleiding gestopt. Pedro: ”Begin van dit schooljaar ben ik aan een opleiding begonnen, maar dat ging niet meer. Ik voelde me steeds erg depressief en voelde een enorme druk op mijn schouders. Ik keek er erg naar uit om te gaan studeren, maar zit nu alsnog weer thuis. Ik vond het heel erg om te moeten stoppen, maar het kon niet anders.”
Dat het niet goed ging, had Pedro zelf eerst niet door. ”Een goede vriend van mij vroeg hoe het met me ging. ‘Nou, helemaal toppie!’ zei ik dan. Toch merkte ik daarna dat ik steeds rustelozer werd, steeds vermoeider. Aan het einde van het schooljaar knalde ik in elkaar. Ik was gebroken. Alles deed pijn, voelde me erg triest en er was constant die spanning. Huilend heb ik het aan mijn mentrix verteld, die er veel begrip voor had. Ik ben toen een week ziek thuis gebleven. Dat was net voor de zomervakantie.”
”Wanneer mensen denken aan een burn-out, denken ze aan een zware kantoorbaan. Die heb ik natuurlijk niet, bij een scholier verwacht je het ook niet”, vertelt Pedro. Dat is ook de reden waarom hij anoniem wil blijven. ”Mensen begrijpen het niet. Alleen mijn ouders, een paar vrienden en mijn decaan en mentrix van de middelbare school weten wat er met me aan de hand is. Mijn familie woont in Brazilië en spreek ik niet dagelijks, hen heb ik ook niets verteld. Ik wil niet dat ze ongerust over me zijn.”
Na de zomervakantie begon Pedro vol goede moed aan zijn eindexamenjaar. Het ging weer wat beter met hem en hij begon weer wat extra naschoolse activiteiten – zoals het schrijven voor een website – op te pakken. Was dat wel verstandig om te doen, net nu het weer een beetje beter met hem ging? Pedro: ”De dingen die ik naast school deed en nu nog steeds doe, vind ik leuk om te doen. Ik had het nooit zo naar mijn zin op school. Al die regeltjes, de dingen die je moét doen… Ik heb er niets mee. Dat wat ik naast school doe, vind ik alleen maar leuk om te doen. Dat kan geen kwaad, denk ik.”
”Wat de reden van mijn burn-out is, weet ik eigenlijk niet. Het is gewoon een cocktail van slechte dingen wat het veroorzaakt heeft. Ik wilde heel graag weg uit mijn woonplaats en doe natuurlijk ook veel: vormgeving, schrijven, meedoen aan verschillende projecten… Wat ik doe, wil ik ook graag goed doen”, verzucht Pedro. ”Ik heb een tijdje homeopathische kalmeringsmiddelen geslikt om rustig te worden en heb ook in therapie gezeten bij een psycholoog. Die sessies waren vrij zwaar. Daar werd onder meer besproken wat ik moet doen als ik me niet goed voel, bijvoorbeeld door muziek op te zetten waar ik rustig van word of negatieve denkpatronen omzetten naar positieve denkpatronen. Ik heb de laatste sessie net gehad.”
Op dit moment gaat het beter met Pedro. ”Ik gebruik mijn tussenjaar nu om de burn-out er langzaam ‘te laten uitslijten’, zoals het er ook langzaam insleet. Nu ik er zo op terugkijk, hebben de afgelopen twee jaar mij wel veranderd. Toen ik op de middelbare school kwam, was ik echt nog zo’n ‘vrede op aarde’-kindje. Ik denk dat ik nu wat cynischer ben geworden, maar misschien hoort dat ook wel bij het volwassen worden. Ik wil niet meer terug naar mijn oude opleiding. Wat ik wil ga doen, weet ik nog niet. In ieder geval wil ik iets doen waar ik blij van word. Waar ik blij van word, weet ik alleen niet. Daar zal ik de komende jaren achter moeten komen.”
*Om privacyredenen is Pedro’s naam in het artikel veranderd.
Dit artikel verscheen eerder op de blog Jong & Burn-out, de website van student Journalistiek Jorieke van Noorloos. Met dit project probeert ze het onderwerp meer onder de aandacht te brengen en mensen te waarschuwen: steeds meer jongeren raken burn-out.
