Onze generatie staat bekend als: de mens van nu, generatie Y, lui en verwend, maar buiten dat ook een generatie zonder zorgen. We groeien op, hebben het goed, krijgen alles in onze schoot geworpen en kunnen door hard werken van de basisschool naar de middelbare school en zo het hoger onderwijs in fietsen. Ook tijdens je studententijd blijven de zorgen om financiën vaak buiten zicht. Je krijgt een studiebeurs, ontvangt wat geld van je ouders, hebt een bijbaantje of misschien wel recht op een aanvullende beurs.
Dit beeld van onze generatie dat ik hierboven schets lijkt niet al te positief. Ik zie mezelf en mijn medestudenten persoonlijk niet als lui en verwend, maar als hard werkende studenten die veel uitdagingen die op ons pad komen met beide handen aangrijpen. Dat deze uitdagingen komen aanwaaien en dat we de mogelijkheid hebben om deze aan te grijpen hoort wat mij betreft bij het studeren. Echter kunnen recente ontwikkelingen op het gebied van hoger onderwijspolitiek weleens roet gooien in dit ‘zorgeloze studentikoze leventje’.
We hebben het allemaal al wel eens voorbij horen komen: na de geflopte langstudeerboete is de nieuwe term in Den Haag, als het over studenten gaat, het ‘Sociaal Leenstelsel’. We hebben ons afgevraagd wat dit voor ons zal betekenen: “Krijg ik er nog mee te maken?”, “waar betaal ik straks mijn kamer mee?” of “zorgen voor later!”. Want als je vanaf september 2015 begint met studeren dan komen er veel zorgen voor later bij. Wil je nog van een onbezorgde studententijd kunnen genieten dan krijg je na het afstuderen een bittere nasmaak mee van de overheid: een fikse studieschuld.
Nu zal ik zelf niet meer te maken krijgen met een leenstelsel, maar ik maak me wel zorgen om de toekomst van de student. Niet alleen kan een dergelijk leenstelsel de toegankelijkheid van het onderwijs onder druk zetten, veel belangrijker nog het zet een groep studenten onder druk waar ons land in de toekomst op moet bouwen! Er wordt namelijk door de arbeidsmarkt steeds meer verwacht van studenten, de concurrentie is groot en wil je eruit springen dan is alleen een studie, afgerond in 4 jaar en gemiddeld een 8 niet meer genoeg. Als je in aanmerking wilt komen voor jouw droomcarrière dan is het de grootste noodzaak dat je CV goed gevuld is: een stage in het buitenland, een bestuursjaar hier, een commissie daar en het liefst nog een lading aan vrijwilligerswerk er bij.
In mijn opzicht is dat ook precies waar studeren om draait! Studeren is niet alleen je vakken halen en dat diploma binnenslepen. Het is jezelf ontplooien, je breder ontwikkelen en ervaring opdoen. Maar wil je na 2015 jezelf nog profileren als superstudent dan hangt daar een lastig kostenplaatje aan vast. Investeren in jezelf wordt het ook wel genoemd. Natuurlijk blijft die mogelijkheid bestaan, maar mijns inziens moet deze ontwikkeling je niet worden tegengewerkt, de overheid en de universiteit of hogeschool zouden je juist moeten motiveren om je in te zetten voor een groter doel, om je in te zetten voor je studievereniging of studentenvereniging!
