Halve finale! Finale! Alles in één! En toch maar twee opdrachten. Een vreemde aflevering, een zwarte bladzijde. Nummer negen heet ‘zinloos’ en begint met een veel te lange biecht van Marlijn en een hoop gelach en ge-highfive en gelul over een hemelbed. Chris en Margriet zijn het geouwehoer na een poosje wel zat en wijzen Marlijn naar de deur: ‘Toedeloe’.
Opdracht één is er eentje uit het Wie is de Mol?-boekje. Het spel der spelen, misschien wel. Benodigdheden: een ronde tafel, Art en een doosje met dingen erin. Dingen om te winnen, dingen om te verliezen. Minpuntje aan deze versie: de biecht van Marlijn die maar door en door en doorratelt.
Art opent zijn doosje en dan gaat het ineens best snel.
Chris pakt twee jokers.
Margriet pakt ook twee jokers.
Marlijn pakt 500 euro.
Chris moet lachen lachen.
Margriet is verbaasd.
Rik verdwaasd.
En Rik grijpt een enveloppe met een vrijbrief tot jokerjatten en zodoende jat Rik de jokers van Chris. Kortom:
Rik twee jokers.
Chris niks.
Margriet blij.
Marlijn stuitert.
“Voor het groepie he, ben ik gegaan”, ratelt ze door. En dan krijgt ze ook nog een joker van Rik. Voor de zoveelste keer. Stuiterstuiter, ratelratel, door naar de test.
Margriet: groen. Marlijn: groen. Chris: rood scherm. Zwarte bladzijde. Het hoofd in de handen verborgen.
Chris verlaat het spel. De 3opreis-vibe. De postorders. De rekenkamer. De gemiste enveloppen. Het betoverde dorp. De vluchten in de heli, in het vliegtuig. Mi Kadelekrem. Het doorgezaagde toneelstukje van Margriet en Martine. De lach, zo vaak die lach. En uiteindelijk: de tranen. Chris, ouwe rakker, het is kut om vlak voor de finale af te vallen, maar weet dat de leukste kandidaten de finale nooit bereiken.
De finale dan. Een finale zonder glans.
De groep moet boodschappen van De Mol aan elkaar door zien te geven op een drukke markt, vol vliegende avocado’s, enorme vissen en gigantische gaten in allerlei gebitten. Let wel: de boodschappen van de Mol bestaan uit enkele zinnen, niet uit avocado’s of vissen.
Dan gaat mijn ‘dit heeft met de titel te maken’-belletje rinkelen, dus ik sta op zo’n moment te popelen om te ontdekken wie van de drie finalisten geen enkele zin over zal gaan brengen en zodoende zinloos zal blijven.
Een hoop schreeuwerij verder roept Marlijn iets over een harde dobber. Ik ken geen harde dobbers, ik ken alleen zware dobbers en het is een loodzware dobber om naar Marlijn te luisteren zonder weg te zappen.
Afijn. De groep verdient geen geld. Rik zit fout. Marlijn heeft een zin te veel. En Margriet.. Margriet heeft een zin te weinig.
Zinloos. Toch? Of zit ik nu enorm in een tunnel? Nouja.
Dan zijn er ineens nog maar veertig vragen: de finaletest. Veertig vragen tussen Wie is.. en De Mol. Veertig vragen en drie rake monologen van Art. Veertig vragen en maar één echt antwoord. Veertig vragen, en het wachten tot het moment dat Art zijn gezicht naar de camera draait en zegt…
“Dat ziet u.. volgende week.”
(Het is Margriet)
