Het idee van een lustpil voor vrouwen is aantrekkelijk. Farmaceutische bedrijven zien immers hun kans schoon om miljoenen winst te maken op een product dat allicht vooral in een psychologische behoefte lijkt te willen voorzien. ‘Te weinig zin’, is immers geen fysiek probleem, maar kennelijk is het wel een probleem dat maar bij één van de twee seksen voorkomt.
Althans, als we de farmaceutische industrie moeten geloven. De lustpil wordt namelijk specifiek voor vrouwen ontwikkeld. Voor mannen zijn er natuurlijk wel al jarenlang de bekende middelen op de markt die helpen als het fysiek allemaal niet meer zo wil, maar aan de zin van mannen wordt niet getwijfeld. Dat alleen zou al genoeg aanleiding tot zorg moeten zijn in een samenleving waarvan wordt beweerd dat man en vrouw er als gelijken in functioneren.
Het begon allemaal met Adam en Eva. Eva nam een appel van de boom van kennis, waardoor de mens uit het paradijs werd verstoten. Aldus de Bijbel, die toch een van de belangrijkste bouwstenen is geweest van de westerse samenleving zoals we die ook nu nog kennen. Het gevolg is dat vrouwen lange tijd een positie hebben gekend van minderwaardigheid en onderdrukking. In Nederland hebben vrouwen bijvoorbeeld nog niet eens honderd jaar stemrecht, om maar wat te noemen.
Ook seksueel gezien bevinden vrouwen zich nog niet heel lang in de luxe positie dat er over alles te praten valt. Honderd jaar geleden zou een aandoening als verminderde lustgevoelens worden ondergebracht onder de noemer ‘hysterie’ en daar moest men het maar mee doen. In het ergste geval werd je door een arts bepoteld in een poging de symptomen te verhelpen. Door een lustpil exclusief op vrouwen te richten is het haast alsof de farmaceutische industrie een knipoog doet naar het verleden en vrouwen nog net niet het stempel van hysterie opdrukt.
Daar komt bij dat er in de westerse wereld nog altijd op een dubbele manier wordt omgegaan met vrouwelijke seksualiteit. Enerzijds wordt er van vrouwen haast verwacht dat zij als de maagd Maria zijn, anderzijds is het ook maar al te gemakkelijk om vrouwen neer te zetten als lustobject. Sex sells.
Vrouwen worden geacht seksueel terughoudender te zijn dan mannen. Wanneer een man meerdere seksuele partners heeft gehad is er geen vuiltje aan de lucht, maar wanneer een vrouw openlijk meerdere partners heeft gehad en gemakkelijk met seksualiteit lijkt om te gaan dan wordt ze bestempeld als slet.
Misschien is het tijd ons te realiseren dat hier het ware probleem ligt. Dat ligt niet bij een gebrek aan libido, maar bij de schizofrene verwachtingen die de westerse samenleving op vrouwelijke seksualiteit legt. We kunnen van de maagd Maria werkelijk niet verlangen dat ze in bed woest genoeg is. Een pil zal dit probleem niet kunnen oplossen
De keuze om de lustpil specifiek en exclusief voor vrouwen te ontwikkelen is een duidelijke indicatie dat het idee van de vrouw als ‘minder dan de man’ nog lang niet uit onze moderne, westerse, samenleving verdreven is. De vrouw wordt neergezet als degene die zich moet aanpassen, terwijl seksuele problemen lang niet altijd zo eenvoudig of seksegebonden zijn. Desondanks houdt de farmaceutische industrie zich vast aan het beeld dat de lustpil het meest zal opleveren wanneer ze gericht wordt op de vrouw.
Dat er misschien wel talloze mannen zijn die ook te maken hebben met een afname van lustgevoelens wordt voor het gemak maar even vergeten. We mogen dan ook concluderen dat het hier al lang niet meer om de mens gaat, maar om het maximaliseren van winstpercentages, ook als daarvoor een verouderde discours moet worden gehanteerd.
