Recensie

Incubate: Traag slepende en repetitieve noiserock

10-10-2015 20:37

Nog geen drie weken terug stond Robin Proper-Sheppard in Theaters Tilburg met zijn tweede grote band, Sophia. Een onderdeel van Incubate dat ik dik onderstreept had als “niet te missen” en ik was niet de enige. Niet alleen vanwege Sophia, maar ook vanwege de band die daar aan voorafging: The Godmachine. Ik hoorde het zelfs fluisteren bij het naar binnen schuifelen: “Zou hij nummers van The Godmachine spelen?”.

Uiteraard deed hij dat niet en waarschijnlijk zal dat ook nooit gebeuren; in een interview met OpScene in 19.. zegt Proper-Sheppard weliswaar dat er best eens een tijd kan komen dat hij het werk van The Godmachine live kan spelen, maar met de volle lijst aan pracht nummers die hij inmiddels als Sophia heeft uitgegeven is daar helemaal geen ruimte meer voor in een set. Een set die ook zonder nummers van The Godmachine hemeltergend mooi was. Ook gewoon omdat Robin Proper-Sheppard er deze keer duidelijk zin in had om zijn ziel open bloot voor ons uit te knijpen. Dichterbij The Godmachine gaan we gewoon niet meer komen.

Slepende noiserock

Maar gelukkig zijn er ook andere bands die spelen met de zelfde traag slepende en repetitieve noiserock, Vlasta Popić bijvoorbeeld. Een jonge Kroatisch trio dat de afgelopen week verschillende podia in Nederland aandeed, waaronder Cul de Sac in Tilburg. Helaas geen druk bezochte avond, maar daarom niet minder in de uitvoering van de band, die ondanks de lage opkomst alles geeft. Een geluid waarin dus de eerder vernoemde The Godmachine door echoot, maar waar ook invloeden van Sonic Youth, Shellac en zelfs Pavement terug te horen zijn. Een waar genot voor de toehoorders, die een mooie wisselende en energieke show voorgeschoteld krijgen.

Goud

Het is de tweede Kroatische noiserock band die mij in het afgelopen jaar van mijn sokken blaast, en dat doet mij vermoeden dat de Balkan weleens de plek kon zijn waar het Europese noiserock Goud te vinden is en dat Repetitor (de andere band) en Vlasta Popić nog maar het topje van de ijsberg zijn. Een ijsberg waarin het brede aanbod aan noiserock bands zorgt voor een gezonde wisselwerking en competitie tussen de verschillende bands. Een wisselwerking die ervoor zorgt dat de bands ook daadwerkelijk met een opvallend en eigen geluid weten te komen en de live lat erg hoog ligt.

Want hoewel ik in Vlasta Popić alle bovengenoemde geluiden terug meen te horen, nergens ligt het verleden er bovenop. In de acht jaar van het bestaan van Vlasta Popić heeft het trio uit al die invloeden een eigen geluid gekneed. En door veel, en vast vaak in erbarmelijke omstandigheden, optreden, heeft het trio alles in zich gekregen om een goede gevulde zaal volledig op zijn kop te zetten. Jammer dat dit deze donderdag in Cul de Sac nog niet het geval mocht zijn. Maar als straks Vlasta Popić weer terugkeert naar de Lage Landen, laat je dan een gewaarschuwd mens zijn en in die afgeladen zaal staan. Want The Godmachine, daar hoef je niet meer op te rekenen, maar Vlasta Popić komt eraan.

(Foto; Herman Stehouwer)

Dit artikel verscheen eerder bij Sounds Tilburg