Met hun laatste tour sloot de Britse rockband Mystery Jets een hoofdstuk af. Hoe de toekomst eruit zou zien was nog onduidelijk. Na twee en een half jaar ploeteren is eindelijk het vijfde album Curve Of The Earth daar. “Het was een onzekere periode. We wisten niet wat we gingen doen, wat we gingen schrijven. We wilden iets grandioos, iets filmisch maar hoe wisten we niet.”
De band uit Twickenham, Londen, debuteerde in 2006 met het album Making Dens. Een heruitgave van de plaat, onder de noemer Zootime, werd een jaar later uitgebracht in de Verenigde Staten. Vlak voor het uitbrengen van de vierde plaat Redlands stapte bassist Kai Fish uit de band.
De radiostilte tussen de tour voor Radlands en Curve Of The Earth werd voornamelijk gebruikt om te reflecteren. “Het wordt werk, niet in een negatieve zin, maar dit is wat je doet, het is niet alleen meer lol hebben. Na de vorige tour moesten we onszelf eraan herinneren hoe het was in het begin, waarom we dit doen. We hadden de bendementaliteit verloren toen Kai vertrok en dit wilden we terugvinden”, zegt zanger en toetsenist Blaine Harrison.
De zoektocht naar een nieuwe bassist leidde naar Jack Flanagan. “Het was belangrijk onszelf te herpakken, te focussen en hard te werken om de band in leven te houden,” vertelt gitarist William Rees. “Jack pompte de band vol met nieuwe energie, levendigheid, en ook jeugdigheid want hij is wat jonger dan wij.”
Meer dan twee jaar werkte de band aan Curve Of The Earth. “Hoe meer muziek en teksten we schreven hoe meer het duidelijk werd dat de nieuwe plaat over onze eigen ervaringen zou gaan. Het is een soort analyse van de afgelopen 10 jaar, ervaringen van relaties, van verlies, of van verlangen, alles wat te maken heeft met mens zijn”, zegt gitarist William Rees.
Het idee van ouder worden, vooral als muzikanten in een band, speelde een belangrijke rol.“Het is bijna een Peter Pan gevoel, je hoeft niet per se volwassen te worden als je dat niet wilt”, zegt Harrison. “Dat is eens stuk lastiger dan het lijkt,” gaat Rees verder. “Het is illusie dat het niet hoeft. In bandjes spelen is iets voor de jongere generaties. Naarmate je ouder wordt neemt het een hele andere symbolische betekenis aan waar ik nog niet helemaal uit ben.”
