Op internet trof ik Jonathan: een jongen met een leuke uitstraling die in de buurt woonde. Hij maakte een goede indruk: hij wilde niet meteen afspreken. Kennelijk was hij niet direct op zoek naar seks, en dat sprak me aan. Hij stelde voor volgende week wat te gaan drinken bij mij om de hoek. Het leek me een leuk voorstel en dus stemde ik toe. We zouden elkaar vooraf online nog even treffen. Maar op de avond zelf bleek Jonathan moe, en wilde hij liever thuis blijven. Konden we niet bij hem afspreken? Het verbaasde me, want eerder wilde Jonathan juist niet thuis afspreken omdat dat “altijd tot hetzelfde zou leiden”. Dat snapte ik heel goed. Was Jonathan van gedachten veranderd, wilde hij nou toch alleen maar seks of was hij echt moe? Het was dat laatste, verzekerde Jonathan mij. Hij had nog goede prosecco staan. En dus sprong ik op mijn fiets.
Strak huis, strakke man
Aanbellen went nooit. Je staat voor de deur bij een totale onbekende en hebt geen idee wie open gaat doen. Of je een foto hebt gezien, maakt niet veel uit, en dat bleek ook wel: Jonathan bleek een kleine dertig centimeter korter dan ik. Maar verder was hij een aangename verschijning: hij sprak normaal Nederlands, was redelijk intelligent en zag er goed en verzorgd uit. Het huis was al even perfect, precies zoals mijn huis eruit zou moeten zien: strak ingericht, redelijk uitzicht en een bank waar je zo ver in wegzakt dat je er niet meer uit kunt komen.
Ik denk altijd dat de ander me meteen de deur zal wijzen, maar dat gebeurde niet. “Prosecco dan maar?” vroeg Jonathan. Lekker, zei ik en zo gingen er in drie uur twee flessen doorheen. Jonathan had een goede smaak, qua huis, qua kleren, qua wijn. En het was niet eens de opmaat naar seks. Jonathan vertelde over alles wat hem bezighield: hij had in het buitenland gewerkt, had een goede baan, had genoeg vrienden en was verliefd op een homo-collega die nauwelijks op Jonathan’s avances reageerde.
Leve de leegheid
Zie hier het probleem van veel homo’s van mijn leeftijd, zo rond de vijfendertig. Ze hebben alles wat hun hartje begeert, ze hebben een baan, een goed inkomen en tijd. Er zullen wel inkomensverschillen zijn, maar homo’s zijn bijna altijd kinderloos dus ze houden altijd relatief veel geld over. Omdat er geen kinderen zijn hebben ze ook tijd om te doen en laten wat ze willen. Zo ook Jonathan, die onregelmatig werkte, veel thuis was en veel nadacht over wat hij met zijn leven wilde. Zijn conclusie was dat hij een man miste om alles mee te delen.
Daten met homo’s is vaak als interviewen: mannen vertellen je de meest persoonlijke verhalen over wat hen het meest bezighoudt, zeker na wat alcohol. Homo’s blijken van een verpletterende saaiheid: ze willen een man want ze voelen zich alleen. Jonathan kon in de homokroeg iedereen krijgen, maar wilde dat helemaal niet. Zijn seksuele lust kon hij nog wel bevredigen, maar eigenlijk werd hij er diep ongelukkig van.
Voor DeJaap schrijft Joost wekelijks over zijn leven, liefde en relaties. Joost is een pseudoniem. Zijn echte naam is bij de redactie bekend. Ook alle andere namen zijn gefingeerd.
