Mijn vriend Ronald was jarig. Ik zou voor het eerst zijn vrienden gaan ontmoeten. Dat is een uitdaging als je vaak een belabberde eerste indruk achterlaat. Ik kwam in de namiddag, en al snel kwamen een vriendin en een homostel. We babbelden wat over koetjes en kalfjes. Niemand vroeg iets over Ronald en mij. Vreemd, want ik was toch nieuw? Twee uur later zat het appartement vol. Er waren studievrienden gekomen, en collega’s van zijn vroegere werk. De studievrienden hadden ieder een slaapzak mee want zij woonden anderhalf uur verder. Ronald introduceerde me aan niemand.
De tijd verstreek en al snel was het homostel vertrokken. We dronken bier en het werd later en later. Ik ben ook geen feestvierder. Na een paar uur wil ik naar bed, maar daar was in het eenkamerappartement natuurlijk geen ruimte voor. Opblijven dus tot de laatste mensen weg waren. Veel vrienden bleken plakkers, maar om half vijf was iedereen dan toch eindelijk opgerot.
Waar slaap jij eigenlijk?
Dat wil zeggen: de studievrienden bleven. Ik had Ronald weer niet voor mij alleen. Twee vriendinnen hadden een matje meegenomen, en twee anderen hadden ieder een bank geconfisqueerd. Wat resteerde was het eenpersoonsbed van Ronald. Nu lag ik daar elke week met Ronald in, dus ik zag geen probleem. Ik was allang blij dat we eindelijk naar bed mochten. De drie meisjes gingen liggen, en de enige vriend uit het gezelschap vroeg opeens: “Waar slaap jij eigenlijk?”
Ik was best dronken, maar dit signaal was helder: ik was de vriend van Ronald dus helemaal niet. Nu begreep ik opeens waarom ik niet naast hem had gezeten, en waarom iedereen mij steeds zo vaag en algemeen had betiteld. Niemand wist dat ik het met Ronald deed. Was ik zijn vriend wel? Was Ronald eigenlijk wel homo volgens zijn vrienden? Ik begon er opeens ernstig aan te twijfelen.
“Waar ga jij slapen?” vroeg de vriend nog een keer. Ik ontweek de vraag. De lichten waren uit, en ik stond in een appartement waar alles wat ik deed gezien kon worden, want de vrienden lagen in alle hoeken van de kamer. Dan maar naar huis? Het was een half uur lopen naar het station, en ik wist niet hoe laat die nachttrein ging. Dat ging me te ver.
Bij Ronald in bed
Ik ging in mijn boxershort tegen Ronald aan liggen en drukte zijn lichaam dicht tegen me aan. Ik streelde zijn behaarde borst en kuste hem in zijn nek zoals ik dat normaal ook deed. Ik wist dat hij dat lekker vond. Ik fluisterde iets liefs in zijn oor. Lekker intiem, maar Ronald gaf geen krimp. De volgende ochtend waren wij als eersten op. Na de lunch gingen we naar het station. “Waar heb jij nou eigenlijk geslapen?” vroeg de studievriend nog een keer. “Wat wil je horen?”
Ronald ging met zijn vrienden mee. “Nou tot de volgende keer dan maar,” zei hij. Geen zoen. Een maand later was het uit. Goed voor je zelfvertrouwen, als je na jaren van blind dates eindelijk een vriend hebt: mijn eerste relatie heeft nooit durven vertellen dat ik zijn vriend was. Waarschijnlijk mocht ik alleen bij Ronald in bed komen liggen omdat hij nog banger was voor ruzie. Dan hadden zijn vrienden zeker begrepen hoe intiem wij soms in datzelfde bed lagen.
Voor DeJaap schrijft Joost wekelijks over zijn leven, liefde en relaties. Joost is een pseudoniem. Zijn echte naam is bij de redactie bekend. Ook alle andere namen zijn gefingeerd.
