Het was al eerder in het nieuws dat uit onderzoek blijkt dat psychiaters en psychologen vaak ‘labelen’, zonder dat het nodig is. Iemand met een burn-out krijgt dan bijvoorbeeld een depressie op papier, omdat een burn-out niet wordt vergoed door het zorgpakket. De overheid speelt hier nu op in, door verscherpt toezicht in te stellen voor zorginstellingen. Dat is niet slim ingrijpen, maar gewoon dóm.
Een rare situatie dus. De zorginstellingen overtreden misschien de regeltjes door voor hun patiënten op te komen en de overheid wil nu eenmaal niet nog meer geld missen. Toch vind ik bezuinigen op het aanbod van zorg, ondanks de crisis, een onderwerp dat serieus moet worden genomen. Sinds één januari is er al een regeling ingesteld waardoor Nederlanders met psychische klachten ‘in behandeling gaan bij hun huisarts’. (Wat kan een huisarts nu doen bij psychische klachten? Niet veel meer dan pillen voorschrijven, lijkt me.) – Als ze behoefte hebben aan meer hulp, kunnen ze een doorverwijzing krijgen naar de tweedelijns GGZ, en een deel van hun behandeling wordt dan wel vergoed door de verzekering.
De mensen die worden doorverwezen, hebben ‘last van zware, ingewikkelde psychische aandoeningen’, aldus de site van de overheid. Voor lichte- tot matige psychische problemen kan je koffie drinken met de huisarts en een heus internetprogramma volgen om je klachten op te lossen. Hoe laconiek hiermee wordt omgegaan! Pas als hét echt niet anders kan, krijg je dus hulp en anders is het de centen van de overheid niet waard. Los het maar op met het internet. Op het internet zijn toch alle oplossingen te vinden.
Om patiënten, of cliënten, uit handen te houden van dit rare nieuwe programma, overdrijven veel hulpverleners dus een aandoening op papier. In plaats van dat de overheid hierbij stilstaat en zich afvraagt of dit niet behoorlijk veelzeggend is, wordt er eigenwijs op ingegaan. Dat terwijl niet iedereen met bijvoorbeeld een burn-out hetzelfde is. Een burn-out loopt in veel gevallen uit tot een depressie, als er geen passende zorg wordt geboden. Dat betekent dat je in een later stadium moet gaan behandelen en het kostenplaatje alleen maar groter wordt. Er wordt vergeten dat de geestelijke gezondheidszorg gaat om de wat meer kwetsbare mensen in onze samenleving en daar voorzichtig mee om moet worden gegaan. Dus geen bruggen slaan.
Met deze nieuwe regelingen kunnen we officieel afscheid nemen van de verzorgingsstaat. Hoe Nederland eerst liberalisme en socialisme wist te combineren in een staat met een sterke economie én sociale voorzieningen, is nu het tweede punt weggevallen. Ik vind het een trieste zaak dat het geestelijk welzijn van burgers wordt verwaarloosd, omdat er ergens geld vandaan moet komen. In combinatie met de verdere transitie van het sociaal domein, kan dit alleen maar uitlopen tot een fiasco. Vol misverstanden, dit soort kleine corruptie en fouten die worden gemaakt.
