Night Moves, de nieuwe film van Kelly Reichardt, speelt zich af in herfstig Oregon; een majestueus en van zon doordrenkt landschap dat groen, rood en oranje kleurt. Weinig wijst op verstoring in het ecosysteem; deze natuur lijkt onbedreigd, nauwelijks ontdaan door de geel gestreepte autowegen die zich er een baan doorheen slingeren. Toch is het in dit decor dat milieuactivisten Josh (Jesse Eisenberg) en Dena (Dakota Fanning), met hulp van ex-marinier Harmon (Peter Sarsgaard), besluiten dat het tijd is een daad te stellen.
Hetzelfde Oregon vormde in Reichardt’s vorige film Meek’s Cutoff nog het einddoel. En zoals in die film het ritme van het landschap dat doorkruist werd het ritme van de film bepaalde, is het hier de stille traagheid waarmee de boot van de activisten door de rivier glijdt die door Reichardt in haar manier van filmen wordt vertaald. Ze zoekt de spanning niet in een snel tempo of vlugge montage, maar juist in een soms bijna ondraaglijke kalmte. Vooral tijdens de nachtelijke operatie zijn de momenten waarin gewacht en getwijfeld wordt de meest intense.
Doelwit van de actie is een massieve hydro-elektrische dam die tegelijk fungeert als representatie van het kwaad dat de drie activisten willen bestrijden. Daarmee wordt dat kwaad ook direct ambivalent gemaakt. Want is deze dam een noodzakelijke verdedigingslinie of vooral een controlemechanisme? Enerzijds is het een middel om ons te weren tegen de verwoestende kracht van de natuur, maar Night Moves laat ons nadenken over de vraag waar zelfverdediging aanval wordt.
