Zoals bekend heeft Michael Jackson nogal wat rechtszaken aan zijn broek gehad. Naast beschuldigingen van kindermisbruik, waar hij nooit voor is veroordeeld en in 2005 ook voor is vrijgesproken, heeft Jackson tal van aanklachten gehad van andere gekkies. Dat gaf ook wel eens inspiratie voor nummers. “But the kid is not my son” uit Billy Jean is daar een mooi voorbeeld van nadat een dame beweerde dat zij een kind van de zanger had gebaard.
In 1993 startte ene Crystal Cartier, die ambitie had om zangeres te worden, een rechtszaak tegen Jackson omdat hij ‘haar’ nummer Dangerous zou hebben gejat. Ze beweerde dat zij het nummer al in 1985 had geschreven maar kon dat tijdens de rechtszaak niet aantonen. De single, met dezelfde titel, die zij een paar maanden voor Dangerous van Jackson had uitgebracht leek er nou niet echt op. Jackson won de zaak. Zoals hij uiteindelijk zo’n beetje alle rechtszaken zou winnen.
Maar deze bewuste rechtszaak heeft voor de fans en muziekliefhebbers iets moois opgeleverd. Op 14 februari 1994 werd Jackson verhoord en de opnames van deze zitting staan online. Een pareltje, want het is een van spaarzame gelegenheden waarin Jackson uitlegt hoe hij zijn nummers schrijft. Hij zingt ze zelfs in de rechtszaal.
Verder legt hij uit hoe de diverse andere nummers tot stand zijn gekomen, waar hij ze heeft geschreven, dat hij geen noten kan lezen, hoe zijn opname proces werkt en nog veel meer momenten die een uniek kijkje geven over wat er in het hoofd van de artiest afspelen. Ook de originele demo van Dangerous wordt in de rechtszaal afgespeeld. Check deze YouTube-clip voor het complete verhoor. Het duurt bijna 50 minuten maar is een absolute aanrader voor de liefhebber.
