De dystopische roman 1984 van George Orwell wordt frequent aangehaald als waarschuwing tegen toenemende overheidsmacht in de vorm van de inperking van burgerrechten, afschaffing van vrijheid van meningsuiting, en linguïstische indoctrinatie door middel van newspeak. Een element wat echter vaak buiten beschouwing werd gelaten was dat Big Brother de gehele menselijke natuur trachtte te veranderen: de mens mag niet vrij zijn. Vrije mensen rebelleren tegen de staat. Seksuele regulatie is een integraal onderdeel van de regering om de bevolking van Oceanië onder controle te houden en wordt actief ontmoedigd – de enige vorm van geslachtsverkeer die niet strafbaar is, is ter productie van nageslacht – dit wordt hevig gemonitord door de overheid in elke slaapkamer. De bevolking gaat niet meer vrijwillig over tot ‘de daad’ – en hoofdpersoon Winston Smith ziet zijn seksuele escapades met Julia dan ook als politieke daad tegen het regime: “There will be no love, except the love of Big Brother”.
Is de seksuele markt het zoveelste domein waar de vrijheid wordt teruggedrongen? Na de secularisatie en seksuele bevrijding die zich langzaamaan voltrok sinds de jaren ’50 hebben de regressieve krachten aan de linkerkant van het spectrum zich ten doel gesteld de menselijke seksualiteit zoveel mogelijk te ideologiseren en terug in de kast te stoppen – een reactionaire vlaag van neo-puritanisme, geïllustreerd door bijvoorbeeld de hetze tegen versiercoaches als Julien Blanc en de jacht op nagenoeg elke vertoning van mannelijke affectie tijdens #metoo. Ook Milou Deelen ageerde al terecht tegen slut shaming binnen corpora en daarbuiten. Het is absoluut onduidelijk waar deze hernieuwde fanatieke strijdlust tegen de vrijheid vandaan komt.
Nietzsche zou zeggen dat de Christelijke moraal terug in seculiere vorm is: hij zag de door God ingegeven strijd tegen ondeugd (lees: seks) als anti-natuurlijk. Het prediken van kuisheid is een publieke aanzet tot anti-natuur, en elke uitdrukking van minachting voor het seksuele bestaan, of omverwerping door het “onzuiver” te noemen is een misdaad tegen het leven zelf. Sterker nog, het is een voorwaarde voor al het leven.
In de traditie van newspeak worden de termen ‘seksualiteit en ‘seksisme’ vrijelijk verward en geherinterpreteerd ten behoeve van een ideologische strijd. Voornaamste doel hierin is de beïnvloedbare jeugd volledig te indoctrineren met de notie dat ‘onreine’ gedachten volledig ongewenst zijn. Seks en de polariteit tussen de seksen (excuus dat er even slechts twee genders worden aangenomen) is vies, bah, taboe en dient zoveel mogelijk te worden beschimpt.
Aan de andere kant van de oceaan wordt de lijst met moreel strafbare seksistische delicten al aangevuld met banaliteiten als een knipoog of 2,4 microseconde een vrouw te lang nastaren in trein. Voor de goede orde: seksisme bestaat, maar wanneer alles seksistisch is, is niets het. Het vruchtbaarheidsgehalte van Nederland is al laag (1.71, CBS 2015), maar als het aan de nieuwe puriteinen ligt zou 0.0 ook wel volstaan.
Exemplarisch hierin is de publieke terechtstelling van de Utrechtse Aardwetenschappen Vereniging naar aanleiding van ‘seksistische’ liederen. Opmerkelijk dat de voorzitter een vrouw is – en zelfs zij merkt op dat deze proza geenszins seksistisch is. “(…) zo lacht een student om seks”, merkte ze op – maar coïtus als onschuldig tijdverdrijf past helaas niet in de visie van de Nieuwe Morele Wereldode. Verzet en bevrijding is not done. De liederen getuigen inderdaad van bijzonder slechte smaak, maar zijn zo absurd en overdreven dat ze amper serieus te nemen zijn – bovendien worden mannen ook op de hak genomen, overduidelijk satirisch.
De NRC heeft geen enkele motivatie hierover te berichten behalve haar reputatie als Nationale Deugkrant te herbevestigen. Dientengevolge ziet de Universiteit Utrecht geen andere keuze dan de financiering stop te zetten aan zowel vereniging als bestuurders. Ze moeten wel, want deze appeasementpolitiek is de enige methode om de uitzinnige SJW-horde in den lande enigszins te kalmeren. Faalt de UU hier gehoor aan te geven dan laten de opvolgende frames zich raden – ‘De UU ondersteunt misogynie’, ‘de UU financiert haat’ en ‘virtuele verkrachting in de natuurwetenschappen’.
U weet: niet goed voor reputatie en instroom. Pure trial by media, welke we ook na het #metoo-debat frequent hebben waargenomen. In een volwassen maatschappij was het bestuur ontboden bij Universiteit c.q. Faculteitsbestuur, waren zij zeer stevig berispt en was de liederenbundel verdwenen. Als we iedereen een tweede kans geven, waarom hier dan niet? Elke manier om deze casus normaal op te lossen wordt helaas onmogelijk gemaakt door deze interne zaak op te blazen tot de dimensie van de landelijke (oude) media.
Het strippen van elke vorm van financiering beschadigt hiermee alle studenten, gezien deze subsidie overwegend wordt aangewend voor ‘vormende’ activiteiten als lezingen, excursies en loopbaandagen. Het is zeker goed dat de vereniging voorlopig intern in beraad gaat over deze praktijken, maar the punishment does not fit the crime. In het kader van intersectioneel activisme steun ik als ex-voorzitter van Aardwetenschappen Amsterdam mijn concullega’s uit de Domstad. Fuck de NRC, maar bovenal: fuck elkaar.
